Echte meeldauw (sphaerotheca fusca) [Podosphaera fusca]
Echte meeldauwsoorten zijn een groep van obligate parasieten (hebben levende planten nodig om te overleven) en zijn waardplant specifiek. Deze schimmels zijn te herkennen aan de poederachtige witte waas of wit/grijzige vlekken die voornamelijk boven op de bladeren aanwezig zijn. Deze vlekken zijn gemakkelijk van het blad af te vegen. Meeldauwsporen hebben geen vloeibaar water nodig om te kiemen. Een relatief vochtige omgeving van meestal 50% of hoger in combinatie met warm weer is vaak voldoende om de schimmel een kans te geven zich te ontwikkelen. Echte meeldauw wordt verspreid via de wind, regen of zelf kleding.
Levenswijze
Echte meeldauw is herkenbaar aan kleine witte vlekken van enkele millimeters doorsneden op het blad. De vlekken groeien later uit tot een poederachtig waas over het blad. Het onderliggende blad nog groen maar later worden deze vlekken geel en sterft het bladweefsel af. Op de schimmeldraden worden sporendragers gevormd waarop de conidien. worden gevormd. Deze sporen komen met name bij wisseling in luchtvochtigheid vrij en worden door de wind verspreid. Ze zijn maximaal een week kiemkrachtig waarbij de kieming op het blad beter is bij hoge dan bij lage luchtvochtigheid. De tijd van infectie tot zichtbare symptomen is onder gunstige omstandigheden 3 tot 7 dagen. Assimilatiebelichting heeft een sterk stimulerend effect op de ontwikkeling van deze ziekten.